2010 yılını bitirirken

Çok soğuk bir akşamdı. Dondurucu soğuğa rağmen gece onbirde dışarıya çıktık ve belediye binasının olduğu şehir merkezine geldik. Herkes bizim gibi yapmıştı. Koca bir şehir yılın belkide en soğuk akşamında şehir merkezinde toplandı. Bir tarihi ana tanıklık ediyorduk. Koskoca bir bin yıl bitmiş, yeni bir milenyuma girmeye hazırlanıyorduk. Artık önümüzdeki 1000 sene tarihler hep 2 ile başlayacaktı. Gece yarısı ülke tarihinin en büyük havai fişek gösterisi eşliğinde 2000 senesine Kanada'nın Toronto şehrinde girdim.



Ve bugün o tarihten sonraki 10 yılı tamamlıyorum. Milenyum kutlamaları hala taptaze aklımda. 10 yıl sanki bir çırpıda geçmiş gibi. Sahi, insan hayatında kaç tane bu onyıllardan var ki. 6, 7 belki 8 tane mi? Kimse bilemez. Dördünü harcadım zaten.



Böyle matematik hesabı yapınca hüzünleniyor insan. Böyle yıl hesapları yaptığımda çektiğim fotoğraflara geçerim hep. Bir yılda ne kadar fotoğraf çekmişsem o kadar güzel yaşamışımdır diye düşünürüm. Önemli olan nefes aldığın değil nefesinin kesildiği anlarmış. Bu fotoğraflar o anların kanıtı. Belki o yüzden seviyorum fotoğrafı.



Bu sene de çok fotoğraf çekmişim. İşte onlardan bir seçilmiş bir derleme. Hayat bir terazi dengesini tutturabilme sanatı. Başına gelen güzel şeyler kötülerden fazla ise fazla ise hayat muhasebesinde kardayızdır. Önemli olan iyileri arttırmak kötüleri değiştiremiyorsak.



2011 yılında buradaki gezi fotoğraflardan daha farklı fotoğraflar olacak. Yeni bir insanın meydana gelişi, gelişimi, hayata tutunması, dünyayı keşfetmesinin fotoğrafları. Yani kendi bebekliğimin hatırlamadığım, görmediğim kısımlarının bebeklerimizde görmek heyecanı.



Hayat dediğimiz şey böyle birşey işte; doğum, ölüm, sevgi, nefret, acı, tatlı her şey içi içe...

2011 yılında sevgi ve sağlıcakla kalın..